ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ
595€ + Taxes
per personΒουτιά στη σύγχρονη Ιστορία απ’ την οποία δε λέμε να μάθουμε! Μπαχ-Μπρεχτ-Στάζι και Ναζί!
Countdown next tour
ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΠΟΤΣΝΤΑΜ-ΔΡΕΣΔΗ-ΛΕΙΨΙΑ
5 Μέρες 4 Νύχτες, το πιο πλήρες πρόγραμμα που φτιάχτηκε ποτέ για την πατρίδα του Μπρεχτ
Σημείωση: Η Melodrakma Universal βάζοντας μικρούς στόχους να συνεισφέρει σταδιακά στην αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών, αποφάσισε γι’ αυτό το ταξίδι, στην επιστροφή, να προσφέρει πούλμαν και να σας μεταφέρει από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στο κέντρο της Αθήνας ώστε να αποφευχθούν επιπλέον έξοδα και ταλαιπωρία.
Περί του ταξιδιού από το blog Grecoland
(…) Από μικρό παιδί, στη φαντασία και στη συνείδησή μου, η Γερμανία ήταν κάτι κακό.
Απ’ την υπολοχαγό Νατάσα και τα βασανιστήρια της Αλίκης μες στην Κομαντατούρ και στη Γκεστάπο μπροστά στη μάνα της, την Ελένη Ζαφειρίου, ως τη βίλα της διαστροφής του φασισμού και του ναζισμού, εκείνη τη βίλα του Παζολίνι στο “120 Μέρες στα Σόδομα”, το Σινεμά οικοδόμησε μέσα μου ένα σωρό Γερμανίες και Ιταλίες.
Περνώντας τα χρόνια, η Γερμανία, από μια χώρα ταυτισμένη με το απόλυτο κακό, αναβαθμίστηκε κάπως μέσα μου, συναισθηματικά αναβαθμίστηκε, ένιωσα μέχρι και να τη λυπάμαι, να λυπάμαι τους ανθρώπους της δηλαδή γιατί αυτό είναι οι χώρες, οι άνθρωποί της. Ένα τοίχος να χωρίζει ένα σωρό και κάθε είδους αγάπες. Έτσι, σιγά-σιγά στο μυαλό μου έγινε μια χώρα σχεδόν κανονική, με τα κακά αλλά και τα καλά της δηλαδή, και μάλιστα βρήκα πολλά καλά και σπουδαία, βρήκα ότι είχε τον Γκαίτε της, τον Μπαχ της, τον Σίλερ της, τον Αϊνστάιν της, τον Μπρεχτ της και τόσες άλλες οικουμενικές προσφορές που όμως, είναι σαν κάθε τόσο, κάτι να την πιάνει αυτή την εν πολλοίς σπουδαία Γερμανία κι αποφασίζει να κάνει κακό στον εαυτό της και όχι μόνο…
Μεγαλώνοντας γλύκανε η αίσθηση γι’ αυτή τη χώρα κι άρχισα ν’ ανακαλύπτω πως δίπλα σ’ όσους βασάνιζαν την Αλίκη και τη Τζένη Καρέζη στέκονταν ένα σωρό Γερμανίδες μάνες που έκαναν κουράγιο γιατί βίωναν την ίδια διαστροφή και την ίδια βία.
Έτσι, από σκέτο “όλοι οι Γερμανοί κακοί” που τους είχα από παιδί τους χώρισα σε “καλούς” και “κακούς” κι ο πρώτος καλός που μ’ επισκέφτηκε ως διαμεσολαβητής ήταν ο Μπέρτολ Μπρεχτ, ήμουν 19 χρονών όταν τον είδα έξω από τη Νομική στη Σόλωνος που μοίραζε φυλλάδια φροντιστηρίων και με την ευκαιρία σου ‘χωνε στην τσέπη και στην καρδιά κάτι ραβασάκια που γράφαν… «υπάρχουν πολλές Γερμανίες και πολλοί Γερμανοί…»
Κι άρχισε να υποχωρεί μέσα μου το βλέμμα της Ελένης Ζαφειρίου, οι κραυγές της Αλίκης, το κατασκοπικό κραγιόν τής Τζένης ξεθώριασε…. Ακόμα κι ο παππούς μου ο Γιάννης που είχε σκοτωθεί άρον άρον απ’ τους πρώτους στον Β’ Π. στα 21 του χρόνια ήταν σα να μου μοίραζε φυλλάδια κι αυτός και με ψυχραιμία μου κλείνε το μάτι και μου λέγε, «…μη γίνεσαι φανατικός…»
Ok! Φανατικός όχι αλλά να πάω στη Γερμανία με τίποτα!.
Το 2006, ήρθε μια πρόσκληση για ένα θεατρικό συνέδριο στο Wiesbaden. Είπα ναι, ήταν για το θέατρο και είπα ναι αμέσως. Έχω αφήσει στη ζωή μου τόσο λίγο χώρο και χρόνο για το θέατρο που θα ’πρεπε να είναι στην Καγκελαρία πάλι ο Χίτλερ για να πω όχι.
Κι ύστερα στη ζωή μου ήρθαν «Οι ζωές των άλλων» εκείνη η θαυμάσια ταινία, κι ήταν η πρώτη-πρώτη φορά που ένιωσε πια η καρδιά μου πως θέλω να σκαρφαλώσω σ’ αυτό το Τείχος και να κοιτάξω κι από δω κι από κει, να σκύψω, να χώσω το μάτι μου σ’ αυτή την κλειδαρότρυπα της Ιστορίας και να δω ό,τι μπορέσω απ’ τις τόσες και τόσες άγνωστες και χαμένες ζωές, χαμένες και σε πόλεμο χαμένες και σε ειρήνη. . Κι έμεινε μέσα μου ζωντανή η επιθυμία, για μια κάποια σχέση με μια κάποια Γερμανία, ζωντανή επιθυμία αλλά σα σε καταστολή, μην πω σε κώμα.
Ώσπου το 2017 ήρθε η πρόσκληση του Osnabrück University του Πανεπιστημίου του Βερολίνου για μια ομιλία με θέμα το Θέατρο, τη Νέα γενιά Προσφύγων και Μεταναστών, έτσι τη λένε την καινούρια τη φουρνιά θυμάτων, «γενιά». Πρόσκληση για μια διάλεξη παράλληλα με μια street performance του έργου μου «Gernika» μπροστά στο Τείχος αυτής της θρυλικής πόλης. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν το σκέφτηκα, είπα ΝΑΙ!
Από κει και πέρα είναι σα να γίναν όλα μόνα τους μέσα κι έξω μου.
Αποφάσισα να σχεδιάσω ολιγοήμερο ταξίδι στο Βερολίνο. Και μετά είπα όχι μόνο Βερολίνο, δυο βήματα πιο πέρα έχει σπουδαίες στιγμές της Ιστορίας. Η Λειψία της Μουσικής και των Μεταφράσεων, μια νύχτα στο «Σκηνικό» της Δρέσδης…
Θέλω ένα ταξίδι συλλεκτικό, για όσους φίλους θέλουν όπως εγώ, να δώσουν μια πραγματική ευκαιρία στη σχέση τους με τη Ιστορία, με αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον να γνωρίσουμε έναν τόπο που δικαίως ίσως μισήσαμε από παιδιά.
Σχεδιάζοντας αυτό το 5ήμερο, από σεβασμό προς όλους όσους θα με εμπιστευτούν να τους οδηγήσω σ’ έναν τόπο που δε ζω, αναζήτησα τον καλύτερο συνεργάτη, τον ιδανικότερο τοπικό ξεναγό και γνώστη της Γερμανικής πραγματικότητας για να μοιραστούμε όπως σε Σικελία και Πορτογαλία τη Σκηνή του Λεωφορείου. Και τον βρήκα! Μαζί στήσαμε μια «παράσταση» 5 ημερών που στόχο έχει να φτάσει στην καρδιά.
Ναι, η καρδιά είναι ο στόχος, σε 5 μέρες να χωρέσει αίσθηση ολόκληρη μιας μεγάλης χώρας κάνοντας ξεναγήσεις-ζουμ!!!
Ζουμ στη βομβαρδισμένη από ιστορικό καπρίτσιο Δρέσδη,
Ζουμ στη Λειψία του Μπαχ και της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας
Ζουμ στο Βερολίνο έτσι όπως δεν έκανε» ποτέ κανείς, με 5 ξεναγήσεις και 3 by night!.
Ζοομ στο Βερολίνο της Αρχιτεκτονικής και του Ντιζάιν.
Ζουμ στο Βερολίνο ως ευρωπαϊκή πρωτεύουσα,
Ζουμ στο κλασικό Βερολίνο με μια 3η ξενάγηση
Ζουμ στο Βερολίνο του Πολέμου και των Ναζί
Ζουμ στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου και της Στάζι,
Μεγεθυντικό φακό πάνω στον πίνακα…πάνω στις «λεπτομέρειες» που λέγονται «εβραίοι», «κομμουνιστές», «καλλιτέχνες», «παρανομία» για να μην υποταχθείς στην ανομία… Ζουμ στις βίλες που έγιναν μπουρδέλα απ’ τις χήρες μετά τον πόλεμο…
Ζύγισα τα συν και τα πλην κι είπα καμία μέρα ελεύθερη. Τίποτα προαιρετικό. Όλοι όσοι ήρθαμε ως εδώ πρέπει να τα δούμε όλα, είναι η Ιστορία μας.
Τέλος, ετούτες εδώ οι πόλεις δεν είναι Μαδρίτη ή Βαρκελώνη, δεν είναι Συρακούσες ή Ρώμη, έχουν τους δικούς τους νόμους και δεν ήθελα ούτε για μια στιγμή να νιώσει μόνος κανείς. Γι’ αυτό προγραμμάτισα το κάθε βράδυ απ’ τα 4, πριν αποφασίσει κανείς που θα πάει για δείπνο, να του δείχνουμε ένα κομμάτι της πόλης και μαζί κάποια εστιατόρια ώστε να ‘χει επιλογές.
Ειλικρινά πιστεύω πως το ταξίδι Ελευθερώνει όταν γίνεται με αγάπη για τη Στιγμή που περνάει και χάνεται! Αυτό προσπάθησα να φτιάξω.
Καλή αντάμωση.
Γ. Λ
-
DepartureΑθήνα
-
IncludeΑεροπορικό εισιτήριο (οικον. θέσης)Συνοδός-ΞεναγόςΠρωινό (Μπουφέ)Ταξιδιωτική Ασφάλεια (αστικής ευθύνης)Φ.Π.ΑΕπιλεγμένα Ξενοδοχεία 4 ΑστέρωνΜεταφορές απο / προς αεροδρόμια/ξενοδοχεία εξωτερικούΠολυτελές κλιματιζόμενο πούλμαν
-
Not IncludedΠλήρης Διατροφή
1η ΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ-ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΛΕΙΨΙΑ-ΔΡΕΣΔΗ
2η ΜΕΡΑ: ΔΡΕΣΔΗ – ΛΟΖΒΙΤΣ - ΒΕΡΟΛΙΝΟ
3η ΜΕΡΑ: ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ: ΚΛΑΣΙΚΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
4η ΜΕΡΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: «ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ»
5η ΜΕΡΑ: ΠΟΤΣΝΤΑΜ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Tour Location
ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΠΟΤΣΝΤΑΜ-ΔΡΕΣΔΗ-ΛΕΙΨΙΑ
Μανώλη Μαρία
Μανώλη Μαρία
Γεωργία Κωστούρου
Ένα δίκλινο για 25-29 Μαΐου
Ευχαριστω
Αντώνης Ψιακης
περιμένουμε με ανυπομονησία τις25 Μαη για να δούμε ξανά το Βερολίνο αλλά αυτή τη φορά με την ματιά και την ιδιαίτερη κουλτούρα της MELODRAKMA. οι παλιοι και πιστοί συνταξιδιώτες Αντώνης και Ολυμπιάδα μαζί με 4 καινουργιους φίλους τηνΔεσποινα την Γεωργία τον Τάσο και τον Μπάμπη.ΤΑΡΑΤΑΤΑΜ.
giannis
Ολυμπία, Αντώνη, έχετε καιρό τώρα που δε βοηθάτε απλώς μας τιμάτε! Καλή αντάμωση ίσως και πριν τις 25η Μαίου 🙂
Αντωνης-Ολυμπια
φιλε γιαννη ειδαμε με την ολυμπια την απαντηση σου και με τα λιγα ελληνικα που ξερουμε δεν πολυκαλαβαινουμε τι εννοεις.το ενστικτο μου λεει οτι πιθανον μετα το βοηθατε απλως εχεις ξεχασει τις λεξεις ΑΛΛΑ ΚΑΙ.ξεχνωντας αυτες τις λεξεις δινεις ενα διαφορετικο νοημα στο κειμενο που εγραψες εκτος βεβαια εαν ειναι αυτη ειναι η προθεση σου.φιλια ολυμπια – αντωνης.
giannis
Έλεγα, (και τη βλέπω εγώ την απάντηση είναι ολόκληρη δεν ξέρω γιατί δε σας εμφανίζεται) “Ολυμπία, Αντώνη, έχετε καιρό τώρα που δε βοηθάτε απλώς, επιπλέον μας τιμάτε! Με πολλούς τρόπους και όπως διαδίδεται το κακό το ίδιο συμβαίνει και με το καλό κι ας λένε το αντίθετο! Καλή αντάμωση ίσως και πριν τις 25η Μαίου 🙂” (Καθόλου λίγα τα ελληνικά σας, οι τρικλοποδιές του site…)
ΑΝΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Είχα κι εγώ μια Γερμανία, το 1978, όταν έφυγε μετανάστης το γειτονόπουλο. Συχνά η μητέρα του ταξίδευε ως εκεί και μας μιλούσε πάντα για τα σπουδαία αυτής της χώρας. Με λαχτάρα περίμενα πάντα τα δώρα μου, και κάθε λογής ηλεκτρικές συσκευές για τη μαμά, που κανείς δεν τις είχε στην Ελλάδα, και NIVEA… Δύο Γερμανίες χαρτογραφούσα στο Δημοτικό, μία με πρωτεύουσα τη Βόννη και μία με ένα Βερολίνο περίεργο, με ένα τείχος, που φοιτήτρια πια είδα χαρούμενους ανθρώπους να το γκρεμίζουν! Τόσα ταξίδια και δεν είχα ακόμη επισκεφτεί τη χώρα αυτή. Ήρθε λοιπόν μια «πρόσκληση» για ένα ταξίδι που ελευθερώνει από εγγυημένο δημιουργό, τη melodrakma.com, συλλεκτικό έλεγε, και με ξεναγό έναν γνώστη, έναν βιωματικό ερμηνευτή της χώρας, σε μια παράσταση «να φτάσει στην καρδιά»…
Και έφτασε ως το κόκκαλο, και πόνεσε, και έτερψε, καθώς είδαμε και ακούσαμε σπουδαία, ακατανόητα πράγματα, μνημεία, βίλες, συμφωνίες, γενέτειρες και μνήματα τρανών ανθρώπων, της Τέχνης. Και όλα αυτά μαζί, και οι 51 μαζί, συγχρονισμένοι, σε ταχύτατο πάντα ρυθμό, για να μη χαθεί στιγμή ιστορική, να ξεκαθαρίσουν όσα περισσότερα, να απαντηθούν «γιατί;», να ανακαινιστούν σαθρές αντιλήψεις και ιδέες, να φτάσουμε να πούμε «we did not take Berlin, οφείλουμε να συνεχίσουμε μια άλλη φορά» … Όλες οι αισθήσεις απόλαυσαν, πιότερο ο νους … Όμως, «Τελική Λύση» ήταν οι σχέσεις, αυτό θέλει ο δημιουργός της, και προετοιμάζει το έδαφος, έρχεται ίσως η συγκυρία, η τύχη, ή και η «χημεία», ώστε να ανοίγουν καρδιές, αγκαλιές και σελίδες … Γιάννηx2, Ευχαριστώ δυο φορές, δυο ανθρώπους!!!
giannis
Ευχαριστούμε για το ωραίο μήνυμα Αννούλα. Βοηθάς πολύ.
Melodrakma Universal
Άννα, αυτό το Ταξίδι αποδείχτηκε και για μας Ελευθερία. Ετοιμάζουμε κι άλλο στη Γερμανία… Σ’ ευχαριστούμε για όλα.